Κυριακή της Λωίδας
Είναι του φωτορεπόρτερ η δουλειά να εντοπίσει, να φωτίσει και να προβάλει, εκείνο που διαφορετικά θα χανόταν μέσα στη νύχτα της καθημερινότητας. Στους δρόμους τους ολοσκότεινους, υπάρχουν και κάποια φανάρια, έστω τρεμοφώτιστα. Έστω όταν τη μια στιγμή σου φωτίζουν τα όποια λίγα βήματα και την άλλη σου δείχνουν το πόσο ολόγυρα υπάρχει σκοτάδι. Έστω… Η ελπίδα αυτή τη φορά ήρθε από το Internet. Σε ένα παγκάκι στην πλατεία του Γέρακα, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κάθεται κρατώντας ένα παγωτό ξυλάκι στο χέρι ο καθένας. Λίγο μετά, εκείνη του δίνει να δοκιμάσει από το δικό της και αυτός αυθόρμητα την ταΐζει από το δικό του και γίνονται, εκείνο το βράδυ, το πιο ρομαντικό κάδρο της καλοκαιρινής Αθήνας (It’s viral / Lifo 10.7.16).
Ήτανε το ενσταντανέ!
Πόσο στ’ αλήθεια το χρειαζόμαστε αυτό!
«Τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι»
Ρωμαίους 12:10
Όλοι εμείς στη «Λωίδα» θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε γιατί μοιραζόσαστε μαζί μας το δικό σας «ξυλάκι παγωτό» και μας τιμάτε σε μια εποχή δύσκολη, σκληρή και άγρια. Είμαστε ευγνώμονες γιατί στην εποχή της κρίσης και της παγωνιάς, βλέπουμε ζεστά ενσταντανέ, για να μας θυμίζουν ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, υπάρχουν και διαφορετικοί άνθρωποι, ο λαός του Θεού.
Σας ευχαριστούμε!